ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΕΡΗΔΟΝΕΣ?

Όσο μία τερηδόνα είναι αρχόμενη και εντοπίζεται με κλινικά ή/και ακτινογραφικά κριτήρια στο εξωτερικό μόνο περίβλημα του δοντιού, στην αδαμαντίνη, χωρίς να έχει προκαλέσει λύση της επιφάνειας και να έχει επεκταθεί στο εσωτερικό στρώμα του δοντιού, την οδοντίνη, η βλάβη δεν χρειάζεται παρέμβαση από τον οδοντίατρο (πχ σφράγισμα) αλλά συνίσταται καλή στοματική υγιεινή, χρήση φθοριούχων, έλεγχος της διατροφής και παρακολούθηση.

 

Όταν μια τερηδόνα έχει προσβάλει ήδη το εσωτερικό τμήμα του δοντιού, την οδοντίνη, τότε είναι μια διαδικασία μη αναστρέψιμη που με τον καιρό προχωρά όλο και πιο βαθιά, καταστρέφοντας μη αναστρέψιμα τα δόντια μας. Μάλιστα ο ρυθμός εξέλιξης της καταστροφής των δοντιών είναι πολύ ταχύτερος στην οστεΐνη και την οδοντίνη σε σύγκριση με τον ρυθμό εξέλιξης μιας αρχόμενης τερηδόνας που βρίσκεται στην αδαμαντίνη. Αυτό συμβαίνει γιατί τα υπόλοιπα τμήματα του δοντιού εκτός από την αδαμαντίνη περιέχουν από τη φύση τους πολύ μικρότερο ποσοστό αλάτων στη δομή τους, και ως εκ τούτου διαλύονται πολύ ταχύτερα. Επίσης, σε μία τερηδονική κοιλότητα που έχει φτάσει ήδη στο εσωτερικό τμήμα του δοντιού τα μικρόβια πλέον αποικίζουν την κοιλότητα και πολλαπλασσιάζονται ανενόχλητα, καθώς είναι αδύνατον πλέον να καθαριστούν από τον ίδιο τον ασθενή, παρά μόνο από τον οδοντίατρο. Έτσι, σε τερηδόνες οι οποίες εντοπίζονται στο εσωτερικό τμήμα του δοντιού μας, την οδοντίνη, χρειάζεται άμεση παρέμβαση από τον οδοντίατρο για να προληφθεί η περεταίρω καταστροφή του δοντιού μας.