ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΜΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΟΥΛΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑΣ?

Για να έχει μια περιοδοντική θεραπεία επιτυχή έκβαση τόσο βραχυπρόθεσμα, αλλά κυρίως μακροπρόθεσμα, που αυτό είναι και το ζητούμενο, θα πρέπει να πληρούνται σε κάθε περίπτωση τρεις προϋποθέσεις μαζί. Η πρώτη είναι ο ασθενής να ακολουθήσει μια ολοκληρωμένη περιοδοντική θεραπεία, που σίγουρα διαφέρει πολύ από έναν απλό «καθαρισμό». Η δεύτερη είναι να είναι απόλυτα συνεπής με τις οδηγίες στοματικής υγιεινής, όπως θα του δοθούν πολύ αναλυτικά. Η τρίτη είναι να είναι απόλυτα συνεπής με τις επανεξετάσεις του και να προσέρχεται τακτικά ανά διαστήματα που θα του συσταθούν για «συντήρηση».

 

Η ενεργός μη χειρουργική θεραπεία τόσο της ουλίτιδας όσο και της περιοδοντίτιδας περιλαμβάνει τη διαδικασία της υποουλικής αποτρύγωσης, η οποία εκτελείται συνήθως σε δύο διαδοχικές συνεδρίες. Στην κάθε συνεδρία αναισθητοποιείται το μισό στόμα και σε αυτή την πλευρά απομακρύνονται πλήρως τα μικρόβια και η πέτρα που έχουν συσσωρευτεί με τα χρόνια κάτω από τα ούλα κοντά στο κόκαλο και που ευθύνονται για την φλεγμονή. Οι περισσότεροι ασθενείς όταν ξεμουδιάσουν δεν έχουν καμία απολύτως ενόχληση, ή το πολύ να χρειαστεί να λάβουν ένα ήπιο αναλγητικό της τάξης της παρακεταμόλης (πχ Depon, Panadol κλπ).

 

Τις ημέρες που θα ακολουθήσουν και καθώς η φλεγμονή θα αρχίσει να αποδράμει, τα ούλα που πριν τη θεραπεία ήταν πρησμένα θα ξεπρηστούν. Αυτό θα έχει ως συνέπεια, κυρίως σε ασθενείς με βαριά περιοδοντίτιδα, τα ούλα να υποχωρήσουν, τα δόντια να φαίνονται πλέον μακρύτερα και μεταξύ των δοντιών να δημιουργηθούν κενά μαύρα τρίγωνα, που πριν τη θεραπεία ίσως να μην υπήρχαν. Αυτή είναι κατάσταση που μπορεί να φαίνεται αντιαισθητική ή ενοχλητική στον ασθενή, στην πραγματικότητα όμως είναι η απόδειξη ότι η θεραπεία της περιοδοντίτιδας είχε επιτυχή έκβαση. Εφόσον το κόκαλο που στηρίζει τα δόντια εξ’ ορισμού στην περιοδοντίτιδα έχει χαθεί, σε άλλοτε άλλο βαθμό, την υποχώρηση αυτή του κόκαλου θα ακολουθήσουν και τα ούλα μετά τη θεραπεία, καθώς θα σταματήσουν να είναι πρησμένα και να δημιουργούν βαθιές «τσέπες» στην περιοχή μεταξύ δοντιού και ούλου. Όσο πιο πολύ κόκαλο έχει χαθεί ήδη, και άρα όσο πιο προχωρημένη είναι μια περιοδοντίτιδα, τόσο πιο έντονη θα είναι και η υποχώρηση των ούλων μετά τη θεραπεία.