Παρότι ο πολφός του δοντιού σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αξιοζήλευτη αμυντική ικανότητα απέναντι στα μικρόβια, όταν ένα δόντι έχει δεχτεί βλαπτικά ερεθίσματα επί μακρόν, είτε αυτά προέρχονται από μικρόβια που έχουν μολύνει το εσωτερικό του δοντιού, είτε αυτά προέρχονται από το τρόχισμα ενός δοντιού για να υποδεχτεί κάποιου είδους προσθετική αποκατάσταση (στεφάνη, γέφυρα, έμφραξη κλπ) συχνά μετά από άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα ο πολφός του δοντιού τελικά νεκρώνεται. Ένα δόντι του οποίου ο πολφός είναι ήδη νεκρός χρειάζεται απαραιτήτως ενδοδοντική θεραπεία.

​

Τα δόντια με νεκρό πολφό εξ ορισμού δεν έχουν αίσθηση. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον ένα δόντι με νεκρό πολφό να εκλύσει πόνο ως απάντηση σε κάποιο ερέθισμα (πχ κρύο ή γλυκό). Ένα τέτοιο δόντι μπορεί να είναι από πλήρως ασυμπτωματικό, μπορεί να εμφανίζει πόνο όταν τα δόντια πατάνε μεταξύ τους, αλλά μπορεί επίσης να εμφανίσει ανά πάσα στιγμή αυτόματο πόνο ποικίλης έντασης που δεν σχετίζεται με κάποιο ερέθισμα και μπορεί να συνοδεύεται από πρήξιμο ή/και εκροή πύου. Επί παρουσίας όλων αυτών των συμπτωμάτων θα πρέπει να διαπιστωθεί εάν τα σημεία και συμπτώματα σχετίζονται με νεκρό πολφό και στην περίπτωση που αυτό ισχύει, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί ενδοδοντική θεραπεία.