Ένα δόντι το οποίο πονάει στιγμιαία κατά την εφαρμογή ερεθισμάτων (συνηθέστερα κρύο ή γλυκό) αλλά ο πόνος περνάει αμέσως αφού απομακρυνθεί το ερέθισμα δεν χρήζει ενδοδοντικής θεραπείας, εκτός και αν κατά την αφαίρεση μιας βαθιάς τερηδόνας ή κατά το τρόχισμα του δοντιού για να τοποθετηθεί μια θήκη ή γέφυρα ο οδοντίατρος φτάσει μέχρι το νεύρο του δοντιού.

 

Αντίθετα, όταν ένα δόντι εμφανίζει πόνο αυτόματα εκεί που καθόμαστε, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο ερέθισμα, ή όταν πονάει κατά την εφαρμογή ερεθίσματος αλλά ο πόνος κρατάει περισσότερο από ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά από την απομάκρυνση του ερεθίσματος, σε αυτή την περίπτωση ο πολφός έχει υποστεί ήδη βαριά και μη αναστρέψιμη βλάβη και το δόντι χρειάζεται απαραίτητα ενδοδοντική θεραπεία πριν ακολουθήσει σφράγισμα ή οτιδήποτε άλλο απαιτείται.

 

Ένα δόντι του οποίου ο πολφός είναι ήδη νεκρός χρειάζεται επίσης ενδοδοντική θεραπεία. Τα δόντια με νεκρό πολφό εξ ορισμού δεν έχουν αίσθηση. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον ένα δόντι με νεκρό πολφό να εκλύσει πόνο ως απάντηση σε κάποιο ερέθισμα (πχ κρύο ή γλυκό). Ένα τέτοιο δόντι μπορεί να είναι από πλήρως ασυμπτωματικό, μπορεί να εμφανίζει πόνο όταν τα δόντια πατάνε μεταξύ τους, αλλά μπορεί επίσης να εμφανίσει ανά πάσα στιγμή αυτόματο πόνο ποικίλης έντασης που δεν σχετίζεται με κάποιο ερέθισμα και μπορεί να συνοδεύεται από πρήξιμο ή/και εκροή πύου. Επί παρουσίας όλων αυτών των συμπτωμάτων θα πρέπει να διαπιστωθεί εάν τα σημεία και συμπτώματα σχετίζονται με νεκρό πολφό και στην περίπτωση που αυτό ισχύει, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί ενδοδοντική θεραπεία.