ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΝΔΕΙΚΝΥΤΑΙ?

Όταν ένα δόντι έχει χάσει μεγάλο τμήμα του συνηθέστερα λόγω τερηδονισμού και σπανιότερα από άλλες αιτίες, το δόντι αυτό χρήζει πλέον πλήρους επικάλυψης από μια στεφάνη (θήκη). Για την κατασκευή της στεφάνης το δόντι αρχικά τροχίζεται όσο πρέπει για να αποδοθεί ο κατάλληλος χώρος να μπει μια θήκη ικανού πάχους, ώστε να αντέχει στις μασητικές δυνάμεις και παράλληλα να μην προέχει έξω από τα φυσικά όρια του δοντιού. Στη συνέχεια ακολουθεί η λήψη αποτυπώματος και σε συνεργασία με το οδοντοτεχνικό εργαστήριο ελέγχεται και δοκιμάζεται στο στόμα σε διάφορα στάδια, πριν έρθει η ώρα να συγκολληθεί στο στόμα με την τελική της μορφή.

 

Μία θήκη μπορεί να έχει εσωτερική επένδυση από μέταλλο και από έξω να επικαλύπτεται από πορσελάνη (μεταλλοκεραμική) ή μπορεί να είναι φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από πορσελάνη. Η δεύτερη επιλογή υπερέχει σημαντικά αισθητικά αλλά το κόστος της είναι επίσης αισθητά μεγαλύτερο και ως εκ τούτου προορίζεται ως επί το πλείστον για την αποκατάσταση δοντιών στην αισθητική ζώνη (κυρίως πρόσθια δόντια άνω γνάθου).

 

Όταν ένα δόντι έχει ήδη εξαχθεί, για την αναπλήρωση του κενού συχνά επιλέγουμε να τοποθετήσουμε ένα εμφύτευμα, με μια επιεμφυτευματική στεφάνη πάνω σε αυτό. Η επιεμφυτευματική στεφάνη ως εργασία μοιάζει πολύ με μια στεφάνη που τοποθετείται πάνω σε φυσικό δόντι. Διαφέρει όμως κατά πολύ ο τρόπος που η στεφάνη αυτή συγκρατείται πάνω στο εμφύτευμα, καθώς για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται μια σειρά από ειδικά εμφυτευματικά εξαρτήματα, ανάλογα με την περίπτωση.